Wat of welk moment heeft je doen beslissen om kunstenaar te worden? 

Als kind wist ik al dat ik modeontwerper/kunstenaar wilde worden als ik later groot was. Ik koos na de havo dan ook voor de Modeacademie Montaigne en ik leerde daar alle ins en outs over mode en creatie. Na het behalen van ook mijn Masters in Fashion, Design & Strategy heb ik vanuit de veilige modus en nieuwsgierigheid toch gekozen om in de commerciële mode- en mediawereld te gaan werken. Ik had kennelijk nog iets te bewijzen en te leren en koos ervoor om in de malle matrix mee te draaien door te kiezen voor ambitieuze en drukke banen. Ik kwam terecht bij bedrijven als SBS, ELLE, Rob Peetoom, Fourtosix, G-Star en EkhartYoga, waar ik vaak Communicatie, PR en Marketing deed en soms ook als ‘self-starter’ de kans kreeg om iets nieuws op te zetten binnen een bedrijf. Een zeer leerzame periode en een deel van mijn creativiteit kon ik handen en voeten geven voor de baas, maar ook een groot deel niet. En dat miste ik steeds meer… Ook mijn idealistische inslag begon op te spelen, want wat was nu eigenlijk mijn bijdrage in deze wereld? Nog meer vervuilende spijkerbroeken verkopen…? Op een dakterras in New York tijdens de New York Fashion Week keek ik omhoog en beloofde ik mezelf plechtig dat ik mijn baan die maandag zou gaan opzeggen, want ik wilde ontdekken wat mij echt bezielde in het leven en hoe ik bij zou kunnen dragen aan een betere, eerlijke wereld. Dit besluit kwam niet zonder slag of stoot en een paar jaar later na een zware burn-out en hernia en talloze ontstekingen stond mijn leven letterlijk stil. Toen maakte ik al vele jaren foto’s van afval en grofvuil op straat, maar ik wist toen niet precies waarom het fascineerde. En ineens ontstond het idee voor een serie Afval Stillevens en heb ik de eerste vier kunstwerken liggend gemaakt eind 2018 en geëxposeerd tijdens de Kunstlijn. In die tijd heb ik besloten om vanuit mijn hart te gaan leven en ben ik officieel als beeldend kunstenaar gestart.

Wat vind je het allerleukst aan het creëren van kunst?

De flow die ontstaat tijdens het creëren van een kunstwerk en de stappen ernaartoe. Als alle losse onderdelen samenvloeien in een synergie en er verrassende verbindingen ontstaan waardoor voor mij het kwartje valt en het idee voor het kunstwerk ontstaat, dan ben ik in een staat van Flow. Flow is voor mij een moeiteloze staat waarin ik weet dat ik op het juiste pad zit en alles uit zichzelf lijkt te ontstaan. Dit zorgt voor een diepe staat van ontroering en verwondering. Als dan ook nog het kwartje valt bij de kijker doordat ze mijn onderliggende boodschap/thema begrijpen, dan kan ik huilen van geluk…

Is er een werk dat je hebt gemaakt dat je nooit meer zult vergeten?

Ik voel me verbonden met AL mijn werken. Zowel vrij werk als werk in opdracht. Ik leg er mijn ziel en zaligheid in en dat vergeet ik nooit meer.

Heb je een bepaalde ontwikkeling meegemaakt in verschillende stijlen?

In 2014 exposeerde ik in Jeltes voor het eerst met compleet ander werk in een volledig andere stijl. Dit waren collages, abstract afgewisseld met figuratief en gemaakt van kleine stukjes papier uit de afvalbak bij de Copyrette en uit modetijdschriften. Nieuwe beelden gemaakt van oude, afgedankte materialen. Stroken papier die samen een nieuwe werkelijkheid vormden. Nieuwe beelden uit mijn oude modewereld die ik achter me had gelaten, heb ik toen getransformeerd in nieuwe werelden. Dit liep parallel met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik was zoekende naar een nieuwe vorm van leven en werken, een nieuwe realiteit creëren waarin ik vanuit mijn hart in plaats van mijn hoofd kon gaan leven.
De combinatie van oud en nieuw en van daaruit nieuwe werelden creëren met een duidelijk onderliggend thema is nog steeds de rode draad in mijn huidige serie kunstwerken: Stil Levens – Van bezit naar bezeten. Alleen in deze serie is mijn rode draad meer uitgediept. Dit loopt zo’n beetje parallel met mijn eigen proces. Mijn persoonlijke proces ging de laatste jaren over het omarmen van de ‘trash’ schaduwkanten in mijzelf die ik daarvoor niet wilde zien en wilde wegstoppen en die net als de mooie lichte kanten mij toch helemaal maken tot wie ik ben. Ik leerde kijken naar zowel de lichte als de schaduwkanten en dat het een niet zonder het ander kan en precies maakt tot wie je werkelijk bent. Hoe langer ik keek, hoe milder ik werd en hoe minder ik mij ermee identificeerde maar er gewoon mee kon zijn. Dit geeft mij diep levensgeluk.
Iets soortgelijks laat ik ook zien in mijn afvalstillevens. De absurditeit en waanzin van onze wegwerpmaatschappij en het overconsumeren en tegelijkertijd de schoonheid en herbruikbaarheid van afval, textuur, kleuren, lichtval en materialen.
Opdat je als kijker even stil komt te staan en het oude bekende herkent in de vorm van de oude meesters en daarna geconfronteerd wordt met dagelijkse objecten uit het afval op straat zoals fietswielen, dozen, afgedankte matrassen et cetera en dan valt het bitterzoete kwartje… dat alles vergankelijk is en we zo’n beetje bezeten zijn van de spullen…

Waar raak je door geïnspireerd?

Door werkelijk alles in het leven kan ik geïnspireerd raken, maar ik vlieg graag hoog zodat ik een systemische kijk krijg op de wereld en bepaalde onderwerpen, patronen en verbanden zie die ik vervolgens ‘aan de grond’ tot in detail uitdiep. Ik maak daarbij vaak gebruik van oude beelden met een eigen verhaal en vermeng deze met de hedendaagse thema’s en toekomstscenario’s.

Herinner je je nog welk werk je het eerst hebt verkocht?

Jazeker! Dat was het Trash Bouquet tijdens de Kunstlijn 2018 in de Bloemenwinkel ByDennis.

Wat vind jij dat jouw taak als kunstenaar is?

Het is mijn missie als kunstenaar om mensen te inspireren, te spiegelen en even stil te laten staan bij bepaalde actuele thema’s die meestal in de onderstroom van de samenleving spelen en waarvan ik voorzie dat ze een belangrijke speler gaan worden in de (nabije) toekomst. Ik vermeng werelden, beelden en onderwerpen met elkaar uit verschillende tijden die samen met een onderliggend thema een synergie vormen die via een bitterzoete verbeelding het thema onthullen.

Hoe zou jij je eigen werk willen omschrijven? (Vertel iets over je stijl of werkwijze.)

In de serie kunstwerken Stil Levens – Van bezit naar bezeten verpak ik een actueel maatschappelijk thema: duurzaamheid op een bitterzoete manier die je letterlijk even doet stilstaan bij de huidige wegwerpmaatschappij en de verstrekkende gevolgen voor de natuur. De stijl van mijn stillevens is kleurrijk, expressief en er zit veel gelaagdheid letterlijk en figuurlijk in het werk.
Het is in eerste instantie vrij onduidelijk waar je als kijker naar kijkt. Is het een schilderij, een foto of allebei? Bekijk je de hele kunstserie met stillevens, dan denk je op het eerste oog: oude meesters, maar wie goed kijkt ziet de vergankelijkheid ervan afdruipen. Versleten matrassen, gebogen fietswielen, Red Bull-blikjes, plastic tassen, petflessen, peuken en afgedankte poppen. Een nieuw beeld geïntegreerd in een oud schilderij. De klassieke stillevens uit de zeventiende eeuw waarin ‘bezit’ werd vastgelegd door een kunstschilder zijn het statussymbool in die tijd en tonen de kunde van de schilder. Vandaag de dag lijken de bombastisch opgestapelde grofvuil- en afvalhopen op straat en in de natuur wel het nieuwe statussymbool te zijn. Zij spiegelen aan ons terug dat velen van ons ‘bezeten’ zijn van spullen en consumeren.

Hoelang doe je al mee aan de Vijfhoekkunstroute?

Sinds 2019 pas en het was meteen een groot succes.